Θεσσαλονίκη: Δικαστική απόφαση για ανθρωποκτονία
Μια σοβαρή υπόθεση που συντάραξε την κοινωνία της Θεσσαλονίκης ήρθε στο προσκήνιο, καθώς το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Θεσσαλονίκης επέβαλε ποινή κάθειρξης 15,5 ετών σε έναν 43χρονο άνδρα. Ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος για τη στυγερή ανθρωποκτονία του 82χρονου θετού του πατέρα, η οποία διαπράχθηκε μέσω ξυλοδαρμού, και αναφέρθηκε από τον ηλικιωμένο πέρσι τον Ιούνιο, στο διαμέρισμά τους στην περιοχή της Τούμπας.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, διαπιστώθηκε ότι ο κατηγορούμενος ήταν υπεύθυνος και για ενδοοικογενειακή σωματική βλάβη, καθώς επιτέθηκε και στην 81 ετών θετή του μητέρα. Το Δικαστήριο, παρά την αναγνώριση του ελαφρυντικού του πρότερου έντιμου βίου, αποφάσισε να μην παραχωρήσει αναστολή στην εκτέλεση της ποινής, αποφασίζοντας έτσι την επιστροφή του στη φυλακή, όπου κρατείται μετά την απολογία του στις ανακριτικές αρχές.
Η υπόθεση ήρθε στο φως της δημοσιότητας στις 30 Ιουνίου 2024, όταν ειδικευόμενος γιατρός του Νοσοκομείου «Παπανικολάου» ανέφερε στην αστυνομία ότι ο 82χρονος τον ενημέρωσε ότι αυτός και η σύζυγός του είχαν πέσει θύματα ξυλοδαρμού από τον 43χρονο (θετό) τους γιο. Δυστυχώς, λίγες ημέρες αργότερα, ο ηλικιωμένος υπέκυψε από τα τραύματά του, όπως δήλωσε η εισαγγελέας κατά την αγόρευσή της, με ειδικότερα αναφορά σε σοβαρές κακώσεις στο κεφάλι του.
Κατά τη διάρκεια της δικαστικής διαδικασίας, η 81χρονη μητέρα επανέλαβε την αρχική της κατάθεση, προβάλλοντας την εκδοχή ότι ο σύζυγός της υπέστη πτώση στο μπάνιο του σπιτιού και υποστήριξε ότι ο γιος της δεν τον χτύπησε ποτέ. «Δεν τον χτύπησε ποτέ. Γιατί να τον χτυπήσει; Ούτε καν λογομαχία είχαν», ανέφερε με φωνή γεμάτη αγωνία. Απευθυνόμενη στους δικαστές, ζήτησε ευνοϊκή ποινική μεταχείριση για τον γιο της, εκφράζοντας την απελπισία της για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Στην απολογία του, ο 43χρονος κατηγορούμενος αρνήθηκε ότι προκάλεσε τον ξυλοδαρμό του πατέρα του, ισχυριζόμενος ότι υπήρξε μια λεκτική αντιπαράθεση μεταξύ τους, κυρίως λόγω των προβλημάτων υγείας του θύματος και του θανάτου της αδελφής του. «Δεν έγινε κάποιο έγκλημα. Μετά από τη φασαρία, κλείστηκα στο δωμάτιό μου και βγήκα όταν ήρθε το ασθενοφόρο», δήλωσε με πειστικότητα.
Η υπόθεση αναδεικνύει την ανάγκη ενίσχυσης των προγραμμάτων στήριξης για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας και τις σοβαρές επιπτώσεις της οικογενειακής βίας στους ανθρώπους. Η κοινωνία οφείλει να παρακολουθεί αυτές τις καταστάσεις και να προσφέρει βοήθεια και υποστήριξη στα θύματα προτού να είναι πολύ αργά.