Λάστα Αρκαδίας: Ένα Χωριό με Ιστορία και Παράδοση
Η Λάστα, ένα μικρό ορεινό χωριό στην Αρκαδία, έχει αναδειχθεί από την εκπομπή «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» του ΣΚΑΪ ως ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πόσο εύκολα μπορεί να χάσει κάποιος την επαφή με τις ρίζες του. Με τους μόλις δύο μόνιμους κατοίκους, αυτό το χωριό αντιπροσωπεύει την πρόκληση της εγκατάλειψης που αντιμετωπίζουν πολλά ορεινά χωριά στην Ελλάδα. Παρόλα αυτά, συνεχίζει να υποδέχεται επισκέπτες, προσφέροντάς τους ζεστή φιλοξενία μέσα από το μόνιμα ανοιχτό καφενείο της πλατείας και την εκκλησία του Αη Γιώργη, που αποτελούν σημεία αναφοράς για τους ξενιτεμένους.
Η Λάστα, χτισμένη στις πλαγιές του Μαινάλου σε υψόμετρο άνω των 1.000 μέτρων, διατηρεί ζωντανή τη μνήμη του παρελθόντος, παρά την ερήμωση που έχει υποστεί. Τα σπίτια στο χωριό έχουν κλείσει, οι δρόμοι έχουν ερημώσει, αλλά η ζεστασιά της τοπικής κουλτούρας παραμένει. Το καφενείο της πλατείας, το οποίο λειτουργεί όλο το 24ωρο, είναι αποτέλεσμα της φροντίδας των μελών του Πολιτιστικού Συλλόγου της Λάστας. Αυτοί, αν και ζουν μακριά, εργάζονται σκληρά για να διατηρήσουν «ζωντανό» αυτό το εμβληματικό σημείο.
Η Ζωή στην Λάστα
Είναι ενδιαφέρον να ακούσει κανείς την εμπειρία του πολίτη Απόστολου Τερζή, ο οποίος αναφέρει: «Μπαίνεις μέσα, είναι πάντα ανοιχτό, νύχτα-μέρα. Αυτοεξυπηρετείσαι. Θέλεις ποτά; Θέλεις ούζο, τσίπουρο… Αν έχεις φέρει το κολατσιό, θες κρασάκι; Έχει. Όταν θα ετοιμαστείς να φύγεις, θα βάλεις στο νεροχύτη, τα πλένεις για να τα βρουν οι επόμενοι.» Αυτή η νοοτροπία αντανακλά την τοπική φιλοξενία, όπου οι επισκέπτες γίνονται μέρος της κοινότητας, παρά τις προφανείς προκλήσεις.
Στη Λάστα, οι μόνοι μόνιμοι κάτοικοι είναι η μητέρα και ο αδερφός του κ. Τερζή. «Η μάνα μου και ο αδερφός μου είναι οι δύο μόνιμοι κάτοικοι. Αυτοί μένουν όλα τα χρόνια», προσθέτει με περηφάνεια.
Η Ερήμωση και οι Προκλήσεις
Η ερήμωση των χωριών της Αρκαδίας, την οποία βιώνει έντονα η Γορτυνία, είναι ένα φαινόμενο που γίνεται όλο και πιο ανησυχητικό. Ο πατήρ Χρήστος αναφέρει: «Δυστυχώς, αυτή τη στιγμή τα χωριά μας ρημώνουν. Μένουν μόνο δύο κάτοικοι.» Οι κάτοικοι που παρέμειναν, είναι συνήθως ηλικιωμένοι, και δεν υπάρχει προοπτική ανανέωσης του πληθυσμού.
Η εγκατάλειψη των χωριών οφείλεται κυρίως στην αναζήτηση καλύτερων προοπτικών σε άλλες περιοχές. Οι νέοι φεύγουν αναζητώντας εργασία και υποδομές, με σκοπό την ευημερία των οικογενειών τους. Ο κ. Τερζής επισημαίνει: «Λόγω οικογένειας και δουλειάς, δεν είχα εδώ τους πόρους για να παραμείνουμε. Το δημοτικό έκλεισε το 1976. Τότε μετανάστευσαν πιο πολύ στον Πύργο.»
Η Εκκλησία του Αη Γιώργη
Η εκκλησία του Αη Γιώργη, που δεσπόζει στο κέντρο του χωριού, αποτελεί όχι μόνο ένα θρησκευτικό κέντρο, αλλά και ένα πολιτιστικό σημείο αναφοράς για τους ξενιτεμένους. Ο πατήρ Χρήστος σημειώνει την σημασία της εκκλησίας για την τοπική κοινότητα: «Είναι μία υπέροχη εκκλησία, αναστηλωμένη με τη βοήθεια δωρεών. Εξυπηρετείται επίσης και για γάμους και βαπτίσεις.» Η παράδοση της Λάστας διατηρείται ζωντανή μέσα από τέτοιες εκδηλώσεις, κρατώντας τη συνδεδεμένη με τον πολιτισμό και την ιστορία της.
Η Λάστα είναι ένα ζωντανό παράδειγμα του πώς οι κοινότητες μπορούν να αντέξουν στον χρόνο, ακόμη και αν ο πληθυσμός τους ελαττώνεται δραματικά. Δείχνει πως η παράδοση και η φιλοξενία μπορούν να επιβιώσουν, όταν οι άνθρωποι είναι αποφασισμένοι να διατηρήσουν τη σύνδεσή τους με την πατρίδα τους.
Πηγή: NotosPress