Να λέμε πάντα όσα νιώθουμε

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι.

Ζώντας με τις λέξεις, ζώντας από τις λέξεις. Ακόμα και στην πιο δύσκολη στιγμή της ζωής του, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες συνέχισε να παλεύει με τη γραφή, αναζητώντας την αλήθεια και επικοινωνώντας με τον εαυτό του και τους αναγνώστες του. Το παρακάτω κείμενο προέρχεται από τις τελευταίες του σκέψεις και ανακοινώθηκε όταν οι γιατροί του αποκάλυψαν πως έπρεπε να δώσει σκληρές μάχες με τον θάνατο.

Μια μοναδική προοπτική ζωής

Γράφει ο Νομπελίστας συγγραφέας:

… «Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωής, ίσως δεν θα έλεγα όλα όσα σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλες αυτές τις αλήθειες που εδώ εκφράζω. Θα έδινα αξία στα πράγματα όχι γι’ αυτό που πραγματικά αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν για μένα.

Θα είχα λιγότερο ύπνο αλλά περισσότερα όνειρα, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια μας, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα ζωής. Θα συνέχιζα να προχωρώ όταν οι άλλοι θα σταματούσαν και θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν, απολαμβάνοντας εκείνη τη μοναδική στιγμή ενός υπέροχου παγωτού σοκολάτα!

Αν ο Θεός μου χορηγούσε ένα κομμάτι ζωής, θα ντύνονταν λιτά και θα ξάπλωνα στον ήλιο, επιτρέποντας όχι μόνο στο σώμα αλλά και στην ψυχή μου να είναι ακάλυπτη. Θεέ μου, αν το μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να φανεί ο ήλιος.

Θα ζωγράφιζα, μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ, έναν ποιητικό πίνακα από τα άστρα και θα ετοίμαζα έναν γλυκό ύμνο, μια σερενάτα αφιερωμένη στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να σκέπτομαι τον πόνο από τα αγκάθια τους και τη γλυκύτητα των πετάλων τους.

Η αξία της αγάπης

Αν είχα ένα κομμάτι ζωής, δεν θα άφηνα καμία μέρα να περάσει χωρίς να ειπώ στους ανθρώπους που αγαπώ πόσο τους εκτιμώ. Θα φρόντιζα ώστε κάθε άνδρας και γυναίκα να πιστέψει ότι είναι αγαπητοί για μένα και θα ζούσα ερωτευμένος με την ίδια την έννοια του έρωτα.

Σε εκείνους θα έδειχνα ότι είναι λάθος να νομίζουν πως παύουν να ερωτεύονται καθώς μεγαλώνουν. Η πραγματικότητα είναι ότι γερνάμε όταν σταματάμε να ερωτευόμαστε! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αφήνοντάς το να μάθει να πετάει μόνο του. Στους ηλικιωμένους θα υπενθύμιζα ότι το γήρας δεν φέρνει μόνο το θάνατο, αλλά η λήθη είναι ο πραγματικός κίνδυνος.

Έχω μάθει τόσα πολλά από εσάς τους ανθρώπους… Έχω συνειδητοποιήσει πως όλοι επιθυμούν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού χωρίς να κατανοούν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνουν κατά μήκος της απόκρημνης πλαγιάς.

Έμαθα ότι όταν ένα νεογέννητο σφίγγει για πρώτη φορά το δάχτυλο του πατέρα του στην παλάμη του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Έμαθα πως ο άνθρωπος έχει δικαίωμα να βλέπει τον άλλον από ψηλά μόνο όταν χρειάζεται να τον βοηθήσει να σηκωθεί.

Η σημασία της έκφρασης

Είναι τόσα πολλά όσα έχω μάθει από εσάς, μα δεν ξέρω αν αυτά θα με ωφελήσουν, γιατί όταν θα με κρατούν κλεισμένο μέσα σε αυτή τη βαλίτσα, είναι πιθανό να πεθάνω.

Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν γνώριζα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σε έβλεπα να κοιμάσαι, θα σε αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου.

Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σε αγκάλιαζα, θα σου έδινα ένα φιλί και θα σε καλούσα ξανά για να σου δώσω κι άλλα. Αν γνώριζα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να τις ακούω ξανά και ξανά.

Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα σου έλεγα «σ’ αγαπώ» και δεν θα υπολόγιζα αν το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή μας προσφέρει ευκαιρίες να κάνουμε τα πράγματα σωστά, αλλά αν κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα ήθελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ και ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω.

Το αύριο δεν είναι εξασφαλισμένο για κανέναν, είτε είναι νέος είτε ηλικιωμένος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις, κάν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για την ημέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις μια τελευταία επιθυμία.

Κράτα τους αγαπημένους σου κοντά σου, πες τους ήσυχα πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά. Βρες χρόνο να τους πεις «συγγνώμη», «συγχώρεσέ με», «σε παρακαλώ», «ευχαριστώ» και όλα τα λόγια αγάπης που γνωρίζεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα από τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία να τις εκφράσεις και να δείξεις στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα.