Η Θλιβερή Ιστορία της Βάθειας Λακωνίας
Στην εκπομπή «Όπου Υπάρχει Ελλάδα» του ΣΚΑΪ, παρουσιάστηκε η ιστορία της Βάθειας Λακωνίας, ενός παραδοσιακού και πέτρινου χωριού της Μάνης, το οποίο κινδυνεύει να εγκαταλειφθεί πλήρως από τους κατοίκους του και να καταρρεύσει. Εν μέσω της απουσίας μόνιμων κατοίκων και της καταστροφής των ιστορικών του κτιρίων, η Βάθεια βρίσκεται αντιμέτωπη με την άμεση απειλή της πλήρους εγκατάλειψης.
Η Βάθεια, ένα από τα πιο εμβληματικά χωριά της Μάνης, αντιμετωπίζει τον κίνδυνο της οριστικής εξαφάνισης. Σύμφωνα με την εκπομπή, οι τελευταίοι μόνιμοι κάτοικοι έχουν φύγει και οι κάτοχοι περιουσιών επαναλαμβάνουν την έκκληση για βοήθεια, προειδοποιώντας ότι το χωριό μπορεί να σβήσει από τον χάρτη.
Ο πρώην κοινοτάρχης, Σταύρος Ανδρουτσάκος, που γεννήθηκε και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Βάθεια, δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ο χρόνος μετράει αντίθετα για τη Βάθεια. Σιγά-σιγά, χρόνο με το χρόνο, το χωριό καταρρέει. Τα κτίσματα αποδομούνται και σε λίγα χρόνια θα λέμε ότι εδώ υπήρχε η Βάθεια, και αυτή θα είναι απλώς ένα σωρός από πέτρες.»
Ο κύριος Ανδρουτσάκος περιφέρεται ανάμεσα στα ερείπια του χωριού, παρατηρώντας τη φθορά του χρόνου. «Αυτό το μικρό πυργάκι ήταν το τελευταίο σπίτι που κατοικείτο μόνιμα. Το ονόμαζα ‘τελευταίο των Μοϊκανών’. Ο άνθρωπος που έμενε εκεί πέθανε χωρίς κληρονόμους. Η Βάθεια ιδρύθηκε γύρω στον 14ο-15ο αιώνα, σε μια περιοχή που σήμερα ονομάζουμε Παλιόχωρα. Εξαιτίας των πειρατικών επιθέσεων, οι κάτοικοι άρχισαν να εγκαθίστανται στους λόφους για να προστατεύονται.»
Ο πολεμόπυργος των Μιχαλακιάνων, το παλαιότερο κτίσμα της Βάθειας, χτίστηκε τον 16ο αιώνα και αρχικά είχε οκτώ ορόφους με ύψος 27 μέτρων. Ωστόσο, το 1939, λόγω της φθοράς, οι κάτοικοι αναγκάστηκαν να γκρεμίσουν τους τέσσερις από τους οκτώ ορόφους, και ο πύργος σήμερα παραμένει εγκαταλελειμμένος.
«Η Βάθεια ήταν ένα καλά οχυρωμένο αμυντικό χωριό. Οι κάτοικοι ζούσαν από σιτάρι, κριθάρι, ελιές και τα ζώα τους. Το βιοτικό τους επίπεδο ήταν ανάλογο των φυσικών πόρων. Εξαρτώνταν από την υγρασία και ζούσαν κολλημένοι στον βράχο», αναφέρει ο κ. Ανδρουτσάκος.
Η παρακμή της Βάθειας ξεκίνησε μετά το 1950, όταν οι νέοι κάτοικοι άρχισαν να μεταναστεύουν, αφήνοντας πίσω τους δήλωσε ο κ. Ανδρουτσάκος: «Από το ’50 και μετά, οι νέοι εγκατέλειψαν το χωριό και μόνο οι ηλικιωμένοι παρέμειναν. Το χωριό έμεινε ρημαγμένο.»
Το 1975, η Βάθεια ανακηρύχθηκε διατηρητέος οικισμός και ο ΕΟΤ προχώρησε στην ανακαίνιση κάποιων πυργόσπιτων που μετατράπηκαν σε ξενώνες. Ωστόσο, η αναβίωση αυτή κράτησε λιγότερο από 15 χρόνια, καθώς η εγκατάλειψη συνεχίστηκε.
«Εδώ ήταν το γραφείο μου, η μονάδα λειτουργούσε. Απέναντι υπήρχε ένα ενοικιαζόμενο. Πέρναγε κόσμος, έτρωγε, έπινε και έμενε. Ήταν μια εποχή χωρίς ίντερνετ, και χρειαζόσουν μήνες πριν για να κλείσεις ένα δωμάτιο», πρόσθεσε ο κ. Ανδρουτσάκος, περιγράφοντας την παρακμή των παλιών και αγαπημένων του τόπων.
Ανάμεσα στα ερείπια βρίσκεται και η εκκλησία της Υπαπαντής, της οποίας η ιστορία χάνεται στους προβυζαντινούς χρόνους. «Εδώ βρίσκεται η Υπαπαντή, μια εκκλησία που χρήζει αναστήλωσης. Πήγα στις αρχαιολογικές υπηρεσίες για να ζητήσω άδεια και χρηματοδότηση για την αποκατάσταση αλλά δεν κατάφερα να συνεννοηθώ. Ζητώ βοήθεια από το κράτος να Διατηρήσουμε αυτήν τη σημαντική πολιτιστική κληρονομιά», δήλωσε με αγωνία.
Πηγή: NotosPress