Επισημάνσεις του Γιώργου Παπαηλιού για την Ανάπτυξη στη Μεγαλόπολη και τη Δ. Μακεδονία

Γιώργος Παπαηλιού, Βουλευτής Αρκαδίας και Τομεάρχης Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, αναφέρθηκε πρόσφατα στην κατάσταση που επικρατεί στη Μεγαλόπολη και τη Δ. Μακεδονία κατά την ομιλία του στην Ολομέλεια της Βουλής.

Η αντιμετώπιση των περιφερειακών ζητημάτων και η αναπτυξιακή στρατηγική της κυβέρνησης της ΝΔ παρουσιάζουν σειρά προβλημάτων, τα οποία απορρέουν από την απουσία κινήτρων και πολιτικής βούλησης για την ουσιαστική στήριξη του πρωτογενούς τομέα. Αναφερόμενος στο νέο αναπτυξιακό νομοσχέδιο, τόνισε ότι οι διακηρυκτικές υποσχέσεις συνοδεύονται από το γνωστό διαφημιστικό σλόγκαν «Ελλάδα ισχυρή ανάπτυξη», το οποίο μοιάζει να απευθύνεται περισσότερο σε αποδέκτες διαφημίσεων παρά σε πολίτες που βιώνουν καθημερινά τις προκλήσεις.

Περισσότερο συγκεκριμένα, το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ έχει οδηγήσει αγρότες και κτηνοτρόφους σε απόγνωση, καθώς τίθεται σε κίνδυνο η καταβολή των αγροτικών επιδοτήσεων. Αυτό σημαίνει περαιτέρω εγκατάλειψη του πρωτογενούς τομέα και συνακόλουθα της υπαίθρου.

Η Απουσία Περιβαλλοντικής Διάστασης και Δημόσιας Συμμετοχής

Απώτερος στόχος θα έπρεπε να είναι η ανάπτυξη που να στηρίζει τόσο την επιχειρηματικότητα όσο και το περιβάλλον. Ωστόσο, η απουσία της περιβαλλοντικής διάστασης από το αναπτυξιακό σχέδιο είναι προφανής. Απαιτούνται κίνητρα για τις ενεργειακές κοινότητες και επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) από πραγματικούς παραγωγούς και συνεταιριστικά σχήματα. Η εγκατάσταση βιομηχανικών πάρκων με ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά έχει προκαλέσει ανησυχία καθώς αυτή η στρατηγική φαίνεται να εξυπηρετεί κυρίως μεγάλους ενεργειακούς παίκτες εις βάρος του περιβάλλοντος και της πρωτογενούς παραγωγής.

Η συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών είναι ανύπαρκτη σε αυτή τη διαδικασία. Οι τοπικές κοινωνίες και οργανώσεις δεν έχουν ουσιαστική φωνή στη διαμόρφωση των αναπτυξιακών πολιτικών, γεγονός που ενισχύει τον συγκεντρωτισμό και την αδιαφάνεια.

Στρατηγική για Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις

Η υποστήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων παραμένει σε δεύτερη μοίρα, με αποτέλεσμα η οικονομία να κινδυνεύει να μετατραπεί σε ένα σύστημα που ευνοεί μόνο τους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους. Όπως ανάφερε ο Παπαηλιού, οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις μένουν «εκτός κάδρου» και «εκτός χρηματοδότησης», γεγονός που υπογραμμίζει την αστάθεια και την ενδεχόμενη κατάρρευση των τοπικών οικονομιών στις προβληματικές περιοχές.

Αυτή η κατάσταση συνδέεται και με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει ο τομέας της παραγωγής, όπου οι αγρότες και οι κτηνοτρόφοι παλεύουν με το αυξανόμενο κόστος παραγωγής, τις επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και την αβεβαιότητα στις διεθνείς αγορές.

Οι τοπικές οικονομίες αναμένουν όχι μόνο λόγια αλλά και πράξεις. Η ανάπτυξη θα πρέπει να είναι δίκαιη και συμπεριληπτική, εστιάζοντας στις πραγματικές ανάγκες της κοινωνίας και τονίζοντας την ανάγκη στήριξης και ανάπτυξης των μεσαίων και μικρών επιχειρήσεων.

Απαιτείται επίσης η ενίσχυση της πολιτικής βούλησης για τη δίκαιη κατανομή των πόρων και των εργαλείων που απαιτούνται για μια βιώσιμη ανάπτυξη, αναγνωρίζοντας τις ιδιαιτερότητες και τα συγκριτικά πλεονεκτήματα κάθε περιοχής.