Η Αναδοχή Παιδιών με Αναπηρίες και Ηλικία Άνω των 8 Ετών
Τα παιδιά που παραμένουν «αζήτητα» σε ιδρύματα είναι συχνά αυτά που έχουν αναπηρίες ή είναι μεγαλύτερα σε ηλικία, συναντώντας μια σοβαρή πρόκληση στην αναδοχή. Παρά την αυξημένη ανάγκη για μια οικογενειακή διάσταση στη ζωή τους, εξακολουθούν να περιμένουν την ευκαιρία να ενταχθούν σε μια οικογένεια.
Ακόμη και μετά την εφαρμογή του νέου νόμου που αφορά την αναδοχή και την τεκνοθεσία (Νόμος 4538/2018) και τη δημιουργία της πλατφόρμας www.anynet.gr, όπου οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να υποβάλουν αιτήσεις για την αναδοχή, οι αναζητήσεις για παιδιά με αναπηρία ή ηλικίας άνω των 8 ετών παραμένουν ελάχιστες.
Η Εμπειρία Γυναικών Μονογονέων
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Αναδοχής στις 31 Μαΐου, το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, σε συνεργασία με το Δίκτυο Αναδόχων Γονέων για την Κοινωνική Προστασία των Ανηλίκων, μίλησε με δύο γυναίκες-μονογονείς που έχουν φέρει αλλαγές σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες.
Η Σοφία Καζάκου, βρεφονηπιοκόμος, φιλοξενεί τις τελευταίους μήνες τη Μαρία, ένα 4χρονο κορίτσι με τετραπληγία και μικροκεφαλία. Στη διάρκεια της εργασίας της στο ίδρυμα, η Σοφία διαπίστωσε ότι υπάρχουν πολλά παιδιά που χρειάζονται οικογενειακή υποστήριξη και αποφάσισε να προχωρήσει στην αναδοχή. «Προσπαθούσα χρόνια να κάνω παιδί και όταν είδα τη Μαρία, κατάλαβα ότι μπορεί να της προσφέρω την αγάπη που χρειάζεται», εξηγεί.
Η Σοφία νοίκιασε σπίτι που είναι προσβάσιμο για παιδιά με αναπηρίες και προχώρησε στις αναγκαίες διαδικασίες ως μονογονέας. Ο στόχος της είναι να βοηθήσει τη Μαρία να αυτοεξυπηρετείται και επισημαίνει ότι οι περισσότεροι ενδιαφερόμενοι για αναδοχή προτιμούν υγιή και μικρότερα σε ηλικία παιδιά.
Η Εμπειρία της Ντίνας
Η Ντίνα, 45 ετών, έγινε ανάδοχος ενός 11χρονου κοριτσιού πέρσι μετά από μια εσωτερική διαδικασία περισυλλογής. Αν και δεν είχε προσπαθήσει ποτέ να αποκτήσει παιδί, ένιωσε την ανάγκη να προσφέρει. «Η ανάγκη μου να κάνω κάτι για άλλους με οδήγησε στην απόφαση», λέει.
Μετά την υποβολή αίτησης στην πλατφόρμα, η Ντίνα βρήκε το κορίτσι μετά από σχεδόν έναν χρόνο, η οποία φιλοξενεϊτο σε ίδρυμα από την ηλικία των 5 ετών. Οι πρώτες συναντήσεις ήταν δύσκολες, καθώς το κορίτσι έπρεπε να ξεπεράσει τις αναστολές του. Παρά τα αναπτυξιακά προβλήματα που αντιμετωπίζει, η Ντίνα αναφέρει ότι το κορίτσι χρειάζεται ειδική αγωγή και ότι εργάζονται καθημερινά για να χτίσουν μια σχέση εμπιστοσύνης.
«Δε με ενδιαφέρει να αποκτήσω ένα δικό μου παιδί, αλλά να βοηθήσω ένα παιδί να ανακάμψει και να δημιουργήσει μια νέα ζωή. Η αποδοχή και η ασφάλεια είναι αυτά που χρειάζονται όλοι οι παιδιά», τονίζει η Ντίνα.
Οι Προκλήσεις της Αναδοχής
Η πρόεδρος του Δικτύου Αναδόχων Γονέων, Ελένη Γεώργαρου, αναφέρει την ανάγκη απεμπλοκής από τις απρόσωπες διαδικασίες αναδοχής. Σύμφωνα με εκείνη, το πρόγραμμα πρέπει να γίνει πιο ξεκάθαρο και άμεσο. «Η προσφορά αναγκάζεται πολλές φορές να παραμείνει μόνο σε ηλεκτρονικές αιτήσεις, κάτι που πρέπει να αλλάξει», επισημαίνει.
Η κ. Γεώργαρου προτείνει τη δημιουργία παράλληλων συστημάτων που θα επιτρέπουν στους ενδιαφερομένους να γνωρίσουν τα παιδιά και να δημιουργήσουν πραγματικές σχέσεις, πριν από τη διαδικασία αναδοχής. Επιπλέον, η ανάγκη για δημοσιοποίηση στοιχείων από τα ιδρύματα γίνεται πιο επιτακτική, ώστε να κατανοηθεί η κατάσταση των παιδιών που ζουν εκεί.
Στις 11 Ιουνίου θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας, με σκοπό την ευαισθητοποίηση και ενημέρωση για την αναδοχή παιδιών. Οι συμμετέχοντες θα έχουν τη δυνατότητα να αποκτούν περισσότερες γνώσεις και να συμβάλλουν στην ανάδειξη αυτής της σημαντικής κοινωνικής ανάγκης.