Ανάγκη για Αναδοχή Παιδιών με Αναπηρία
Στην Ελλάδα, υπάρχει μια σημαντική πρόκληση σχετικά με την αναδοχή των παιδιών που παραμένουν στα «αζήτητα» των ιδρυμάτων. Αυτά τα παιδιά είναι συχνά είτε με αναπηρίες είτε μεγάλα σε ηλικία, πράγμα που καθιστά δύσκολη τη διαδικασία αναδοχής τους, παρόλο που η ανάγκη να απομακρυνθούν από τα ιδρύματα και να αποκτήσουν ένα οικογενειακό περιβάλλον είναι επιτακτική.
Παρά τους νέους νόμους που σχετίζονται με την αναδοχή και την τεκνοθεσία (4538/2018) και τη λειτουργία της πλατφόρμας για αναδοχή, οι αιτήσεις για παιδάκια με αναπηρίες και για μεγαλύτερα παιδιά, άνω των 8 ετών, παραμένουν ελάχιστες. Η πλατφόρμα αυτή προσφέρει τη δυνατότητα σε οποιονδήποτε ενδιαφερόμενο να υποβάλει αίτηση για να προσφέρει μια οικογένεια σε αυτά τα παιδιά.
Προσωπικές Ιστορίες Αναδοχής
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα για την αναδοχή των παιδιών, το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, σε συνεργασία με το Δίκτυο Αναδόχων Γονέων για την Κοινωνική Προστασία των Ανηλίκων, συνομίλησε με δύο γυναίκες που αψήφησαν τις στατιστικές και προχώρησαν σε αναδοχές παιδιών με αναπηρία.
Η Σοφία Καζάκου φιλοξενεί τη Μαρία, ένα 4χρονο κορίτσι με τετραπληγία που γνωρίζει από την εργασία της ως βρεφονηπιοκόμος σε ίδρυμα. «Προσπαθούσα πολλά χρόνια να κάνω παιδί, αλλά μετά από αποβολές και ανεπιτυχείς εξωσωματικές, συνειδητοποίησα ότι υπήρχαν τόσα παιδιά που χρειαζόντουσαν αγάπη. Όταν είδα τη Μαρία, αποφάσισα να την εισάγω στη ζωή μου», αναφέρει η Σοφία. Η απόφασή της περιλάμβανε την ενοικίαση ενός προσβάσιμου σπιτιού και την ολοκλήρωση των διαδικασιών αναδοχής.
«Στόχος μου είναι να μπορέσει να αυτοεξυπηρετείται. Κάθε φορά που την βλέπω, αισθάνομαι τέλεια, αλλά με στενοχωρεί όταν φεύγω», τονίζει, υπογραμμίζοντας ότι οι περισσότεροι υποψήφιοι ανάδοχοι προτιμούν υγιή και μικρότερα παιδιά. Η Σοφία προτρέπει τους ενδιαφερόμενους να εξετάσουν σοβαρά την αναδοχή, καθώς αυτή αποτελεί μια ανιδιοτελή προσφορά αγάπης.
Η Ντίνα, μια άλλη μονογονέας, έγινε ανάδοχος ενός 11χρονου κοριτσιού πέρυσι, μετά από μακρά διαδικασία περισυλλογής. «Η ανάγκη μου να κάνω κάτι πέρα από τον εαυτό μου με ώθησε στην αναδοχή», αναφέρει. Παρόλο που δεν είχε ποτέ την επιθυμία να αποκτήσει βιολογικό παιδί, προσέφερε στην κοπέλα ασφάλεια και αποδοχή.
Η Ντίνα αναφέρει ότι το κορίτσι έχει αναπτυξιακά προβλήματα και χρειάζεται ειδική αγωγή, την οποία παρακολουθεί με αποφασιστικότητα. «Η ανάπτυξη της ομιλίας καθυστέρησε, όχι γιατί είχε νοητικά προβλήματα, αλλά λόγω των βιωμάτων της», εξηγεί. Παρά την επικοινωνία που διατηρεί με τους βιολογικούς της γονείς, η Ντίνα εστιάζει στο πώς να βοηθήσει το κορίτσι να ορθοποδήσει και να χτίσουν μια σχέση εμπιστοσύνης.
Διαδικασία Αναδοχής και Προκλήσεις
Η πρόεδρος του Δικτύου Αναδόχων Γονέων, Ελένη Γεώργαρου, τονίζει την ανάγκη για απομάκρυνση από τα απρόσωπα ηλεκτρονικά συστήματα για τα παιδιά με αναπηρίες ή που είναι μεγαλύτερα σε ηλικία. «Υπάρχει σχεδόν απόλυτη αποτυχία στην αναδοχή αυτών των παιδιών, καθώς οι υποψήφιοι αναδόχοι συχνά δεν γνωρίζουν τις πραγματικές ανάγκες τους», υπογραμμίζει.
Η κ. Γεώργαρου προτείνει τη δημιουργία ενός παράλληλου συστήματος που θα επιτρέπει την προσωπική επαφή με τα παιδιά, προκειμένου να δημιουργηθούν σχέσεις και να απεμπλακεί η διαδικασία από την έλλειψη ανθρώπινης επαφής. Ένα ακόμη βήμα που προτείνεται είναι οι φορείς να κοινοποιούν τις ανάγκες τους για αναδοχές και το υπουργείο Κοινωνικής Συνοχής να δημοσιοποιεί στοιχεία για παιδιά σε ιδρύματα.
Η ανάγκη ευαισθητοποίησης είναι επιτακτική. Μέλη του Δικτύου θα είναι παρόντα το Σάββατο στον πεζόδρομο της Αγίας Σοφίας, προκειμένου να ενημερώσουν το κοινό για την αναδοχή παιδιών και να προσφέρουν μια ευκαιρία για προσωπική επαφή και μάθηση.