Ανησυχητική Κρίση στα Δάση της Αχαΐας

Στην Αχαΐα, ένα σιωπηρό, αλλά ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο εξελίσσεται τα τελευταία χρόνια στα ορεινά της βόρειας Πελοποννήσου. Από τον Ερύμανθο έως και τον Χελμό και τα Αροάνια Όρη, παρατηρείται μια μαζική διαδικασία μαρασμού και ξήρανσης των ελάτων. Αυτή η κατάσταση έχει προκαλέσει σημαντικές ανησυχίες τόσο στους επιστήμονες όσο και στους κατοίκους της περιοχής.

Αναλύοντας την κατάσταση, η δασάρχης Καλαβρύτων, Δήμητρα Κολλύρου, επισημαίνει ότι η νοσηρότητα που πλήττει τα δάση παρατηρείται εδώ και πέντε με έξι χρόνια. Βασικοί παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτή την κρίση είναι η κλιματική αλλαγή, η παρατεταμένη ξηρασία, η μείωση των χιονοπτώσεων, καθώς επίσης και η προσβολή από φλοιοφάγα και ξυλοφάγα έντομα. Τα προσβεβλημένα δέντρα, εξασθενημένα λόγω της έλλειψης νερού, προσφέρουν μια χαρακτηριστική χάλκινη απόχρωση στο τοπίο, που υποδηλώνει τον «αργό θάνατο» του δάσους.

Η επιστημονική κοινότητα προειδοποιεί πως η απομάκρυνση των ξερών δέντρων είναι επιτακτική. Τα έντομα που έχουν προσβάλει τα άρρωστα δέντρα μπορούν να μεταφερθούν σε υγιή δέντρα, επιταχύνοντας έτσι την καταστροφή. Ωστόσο, η υλοτομία και η διαχείριση της περιοχής είναι δύσκολες, καθώς τα εδάφη είναι απρόσιτα για μηχανήματα. Είναι απαραίτητη η ανθρώπινη εργασία από εξειδικευμένους δασεργάτες, οι οποίοι εργάζονται με απόλυτο σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον.

Σημειώνεται ότι στα δάση ελάτης η πυρκαγιά δεν εκδηλώνεται εύκολα, όπως συμβαίνει με τα πεύκα. Ωστόσο, αυτό δεν πρέπει να οδηγήσει σε εφησυχασμό. Η κα Κολλύρου παρατηρεί ότι με το περιορισμένο προσωπικό που διαθέτει η δασική υπηρεσία, η ανταπόκριση σε μια τόσο εκτεταμένη καταστροφή του δάσους καθίσταται δύσκολη. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος, απαιτούνται σημαντικά οικονομικά κονδύλια, κάτι που αναδεικνύει την ανάγκη για έγκαιρη παρέμβαση και συνεργασία ανάμεσα σε αρμόδιους φορείς.

Η προστασία του δάσους δεν είναι μόνο ζήτημα τοπικής σημασίας, αλλά έχει ευρύτερες περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνέπειες. Οι τοπικές κοινωνίες εξαρτώνται από την υγεία των δασών για την οικονομία, τη βιοποικιλότητα και την ποιότητα της ζωής τους, καθιστώντας την κατάσταση ακόμη πιο κρίσιμη.

Συνολικά, η κρίση στα δάση της Αχαΐας απαιτεί επείγουσα προσοχή και δράση, ώστε να διασφαλιστεί η βιωσιμότητά τους και να προληφθεί μια μεγαλύτερη οικολογική καταστροφή.

Πηγή: NotosPress